Inhoud van Het Archief :

-->  Uitleg Wenceslas-feest

-->  Fietstocht omgeving Dobruska

-->  Jaarveslag 2012

--> Afscheidsspeech Werkgroeplid Arie Rijnsburger. Januari 2014

--> Nieuwsbrief November 2014

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

--> Eind september gaat er ieder jaar een aantal inwoners van Ter Aar naar Dobruška om daar het Wenceslas-feest mee te vieren. Hieronder wordt uitgelegd wat hiervan de achtergrond is.

Wenceslas dag : 28 september is in Tsjechië een nationale feestdag. Het is de naamdag van de Heilige Wenceslas. Deze hertog van Bohemen wordt vereerd als grondlegger  van Tsjechië.

Wie was Wenceslas? : Svatý (=Heilige) Václav, zoals hij in het Tsjechisch heet,  werd als  zoon van hertog Vratislav I van Bohemen in 907 te Praag geboren. Zijn moeder, Drogomir, werd na de dood van haar echtgenoot (in 921) regentes van het hertogdom en voerde een anti-kerkelijk bewind. Door zijn grootmoeder Ludmilla werd Wenceslas echter christelijk opgevoed. De Bohemers zinde het niet dat Drogomir een anti-kerkelijk bewind voerde en zij smeekten Wenceslas de macht over te nemen, wat hij in 925 deed.

Wat deed Wenceslas tijdens zijn korte leven : Hij heeft de beslissing genomen dat de kerk van Bohemen over ging van de Byzantijnse naar de Romeinse ritus; met andere woorden van de oosters-orthodoxe kerk naar de westers-orthodoxe of rooms-katholieke kerk. Waarschijnlijk heeft deze gedurfde stap het nationale gevoel gevoed om hem als een held te zien. Dat Wenceslas waarschijnlijk tot deze stap gedwongen werd na een nederlaag tegen de (rooms-katholieke) hertog Arnulf von Beieren, wordt hierbij graag over het hoofd gezien. De R.K. kerk van Bohemen is hem na zijn dood (in 929 of 935), toen hij bij een complot door zijn jongere broer werd vermoord, als martelaar gaan vereren. Later werd hij heilig verklaard en werd hij de patroonheilige van Bohemen en Tsjechië. 28 september is zijn dag ter nagedachtenis in de R.K. kerk. Bij zo'n heiligverklaring horen natuurlijk ook verhalen die die heiligheid bevestigen. In de Engelstalige wereld is hij bekend als ‘Good King Wenceslas’. Zo is er een ‘christmas carol’ (kerstlied) waarin Wenceslas er ’s winters opuit gaat om hulp te verlenen aan een arme boer. Tijdens de barre tocht bezwijkt de knecht die hem vergezelt bijna van de kou. De knecht wordt echter gered door de warmte die op wonderbaarlijke wijze opstijgt uit Wenceslas’ voetstappen in de sneew!

Waar zijn plaatsen waar je niet om Wenceslas heen kunt? : Allereerst is er in het centrum van Praag het bekende Wenceslasplein, één van de grootste pleinen van Europa. Gezeten op een steigerend paard kijkt Wenceslas onverschrokken naar de ingang van het Nationaal Museum (gebouwd op het plein dat vroeger de paardenmarkt was).  Vlak naast dat standbeeld heeft op 16 januari 1969 de student Jan Palach zichzelf in brand gestoken als protest tegen de Russische inval in Tsjechoslowakije. Deze volgde op de zgn.’Praagse Lente’ die het ‘communisme met een menselijk gezicht’ aan de macht had gebracht, onder leiding van Alexander Dubček. Een andere plaats waar je de naam Wenceslas tegen komt is daar niet ver vandaan. De beroemde St. Vitus kathedraal in de zgn. Burcht van Praag heet voluit St.Vitus, St.Wenceslas en St.Adalbert kathedraal. In Stara Bolesva, een plaats aan de oevers van de Elbe, ca. 25 km. ten noordoosten van Praag, is Wenceslas in 935 (of 929) vermoord.

Feestdag meevieren in Dobruška

Sinds 2000 is 28 september een officiële (vrije) nationale feestdag in heel Tsjechië en die wordt natuurlijk ook in Dobruška gevierd. Daar hoort dan muziek en dans bij, maar ook allerlei andere activiteiten zoals straattheater, demonstraties van oude ambachten, optochten van allerlei aard zoals in klederdracht of van oude voertuigen. Maar beslist vind je daar ergens een varken aan het spit. Ga op de geur af van geroosterd vlees en je komt bij een langzaam draaiend spit boven een houtvuur bij een kraam waar je brood met warm vlees kunt kopen. Misschien dat er ook nog een royaal glas bier bij te krijgen is. Dat is, naast het ontmoeten van onze vrienden in Dobruška, een belangrijke reden om er naartoe te gaan! We brengen op deze dag ook traditionele Hollandse artikelen aan de vrouw/man, zoals kaas en stroopwafels en wie weet nog meer. De opbrengst hiervan wordt gebruikt voor gemeentenband-activiteiten.

 

--> Touristisch bezoek aan Dobruska, 13-18 september 2010.

Door Carel van Ingen :

Van maandagavond 13 september tot zaterdagochtend 18 september heb ik met 6 vrienden in de leeftijd van 60-67 jaar een zeer geslaagd touristisch bezoek aan Dobruska en omgeving gebracht. Ik had mijn fietsvrienden al veel verteld over de mooie omgeving van Dobruska en dat wilden ze tijdens onze jaarlijkse korte avontuurlijke vacantie wel eens zien. We reisen er heen met een camper en een busje voor de fietsen. Dat mijn medereizigers niet voor een kleintje vervaard zijn bewijst het feit dat één bijna helemaal naar Dobruska was komen fietsen en dat een ander van Dobruska op de fiets naar Nederland terug keerde.

Via Kim Benedict (voor vele Dobruska-gangers een goede bekende) regelde ik een ruime accommodatie bij Vlastimil Kohout in een idyllisch dalletje op 20 minuten lopen van het centrum van Dobruska. Vlastimil heeft daar, tegenover zijn  huis langs de Drtva-beek, een soort paradijsje gemaakt. Aan de voet van de lage rotswand heeft hij een tuin met zwembadje en een lange zeer smalle golfbaan (uitsluitend voor kaarsrecht rechtuit slaan) aangelegd. In de tuin staat ook een soort party-keet met bar, open haard en primitieve slaapgelegenheid op zolder. Bij onze accommodatie hoorde een recreatiezaal met biljart, tafeltennis, een biertap en een mega TV-scherm

Daar mijn vriendengroep bestaat uit nogal wat zonderlinge types, verkozen 4 niet in de 7-beds slaapkamer te overnachten, maar resp. in een camper, (soms natte) tentjes in de tuin en op zolder in de party-keet. Ver weg van de snurkende reisgenoten waarmee ik de slaapruimte deelde.

Dat Vlastimil zakenman is benadrukte hij door bij aankomst meteen ook de de verschillende tarieven te noemen: 20 kronen per zoek gemaakte golfbal, 25 kronen per zelf getapt biertje, 1000 kronen (€ 50) per kuub openhaardhout, 200 kronen per dag voor de (electrische) verwarming. En of we de accommodatie vooruit wilden betalen: 8.000 kronen/€ 400 voor 5 nachten. Dit verzoek zou de volgende dagen nog regelmatig herhaald worden. De schoenen moesten natuurlijk ook uit in huis, maar dat is in heel Tsjechië het geval.

Kim Benedict, die ons had opgewacht bij het oude Raadhuis op het plein, vergezelde ons bij het avondeten in restaurant Zelinger. Hier kun je voor omgerekend 6 euro prima eten, een ½ liter bier kost 1 euro. Kim bleek een gezellige verteller die al onze vragen kon beantwoorden. We spraken af dat we de volgende dag Dobruska te voet zouden gaan verkennen en de dagen erna de omgeving op de fiets.

Verkennen van Dobruska

Na het ontbijt, waarvoor we op de fiets inkopen hadden gedaan bij de Penny Supermarkt aan de rand van Dobruska, liepen we door het leuke Drtva-dalletje naar Dobruska. Eerst naar de oude Joodse begraafplaats en daarna naar de pivovar (brouwerij) Rampusak. Alhoewel we niet aangekondigd waren kregen we toch een korte rondleiding met aan het eind een pul bier. De stemming kwam er dus goed in. Op het marktplein bleek een groenten en kleding/schoenen markt te zijn, met ook enkele van oorsprong Vietnamese kooplieden. We aten aan een stalletje Langos: een soort gefrituurde pannenkoek met kaas, ketchup en knoflook. Bleek iets Hongaars te zijn. Verder natuurlijk koffie op het terras van het restaurant aan het mooie plein. Daarna ging het verder naar o.a. de Hussietenkerk (met begraafplaats met urnen in van foto’s voorziene nisjes) en het tamelijk vervallen treinstation. Hier bleek alleen nog ’s ochtends om 7.20 uur één trein te vertrekken, naar het nabijgelegen Opocno. Bij navraag bleek ook Kim dit een zeer eigenaardige zaak te vinden.

Tegen half vier kwam Kim, die tot 3 uur werkt in het nabijgelegen Nove Mesto, op de fiets naar ons appartement voor een fietstochtje voor de liefhebbers. Aangezien het wat miezerde was ik de enige gegadigde. Mijn reisgenoten gaven de voorkeur aan ‘chillen’ (zoals een oude mannen-tukje tegenwoordig genoemd kan worden). Zo maakte ik dan eindelijk mijn eerste lang verwachte fietstocht door de heuvels en bossen rondom Dobruska. Daar was het sinds mijn eerste bezoek in 1991 nog nooit van gekomen!

’s Avonds bij het eten liet Kim ons de medailles zien die had gewonnen op het Weltmeisterschaft ‘Nostalgie’-skiën (in de uitrusting van een eeuw geleden) in Leogang, Oostenrijk. Hij vertelde dat hij tot deelname was aangezet door zijn vriend Antoon van Eijk uit Ter Aar!
Een dag regen

Woensdag zou een buitendag moeten worden. Maar helaas, net toen we op de fiets wilden vertrekken voor een door Kim aanbevolen route begon het te regenen. Als alternatief dan maar per auto naar Nove Mesto nad Metuje. Het stadje, met een plein omzoomd door huizen met prachtige arcade-bogen, ligt schilderachtig hoog boven een meander in het riviertje de Metuje. We zochten Vaclav Pavel op, directeur van het museum en een goede bekende van de gemeentenband. Vaclav is o.a. leider van de brassband Valanka, die regelmatig heeft opgetreden op de braderie in Langeraar.Toen we onaangekondigd het museum betraden keken mijn reisgenoten er van op dat ik zeer hartelijk begroet werd  door de hoogblonde Jana, ook een goede bekende van de gemeentenband. Jana, die voorheen bij de gemeente Dobruska werkte, is sinds een ½ jaar werkzaam bij het museum. Na de lunch met Vaclav en Jana leidde Vaclav ons rond door het museum. Het is een historisch streekmuseum, met o.a ook een verzameling horloges van een plaatselijke horlogefabriek en een zaaltje met flora en fauna van de streek. Na een foto met Vaclav bij een als oude Kelt aangeklede pop en een bezoek aan de museumwinkel reden we in de voortdurende miezer naar De Hel! Hiertoe daalden we aan de rand van het stadje een bosweg af naar het dal van de  Metuje en volgden het riviertje een aantal kilometers tot aan restaurant ‘Peklo’ (wat dus Hel betekent). Een prachtig groot oud gebouw in de stijl van de streek: blokhutbouw met zwaluwstaartverbinding en de voegen tussen de zwarte balken wit dichtgestuct. Zowel binnen als buiten zijn afbeeldingen en houten beeltenissen van de gehoornde duivel te zien. Peklo is ook een knooppunt van goed aangegeven wandel- en fietswegen. In de regen liepen we 2km bergop naar het gehucht Lipi. Onderweg zagen we o.a een prachtige grote salamander met felgele vlekken en grote roedel reeën op een weide langs de boszoom. Na terugkeer was het goed toeven in Peklo, met heerlijke Palacinka (pannekoek) met gesmolten chocolade en slagroom, naar binnen gewerkt met wodka-tegen-de-regen. Het meisje van de bediening was erg blij met onze genereuze fooi. ’s Avonds werd er geen eend gegeten in een klein restaurantje waarvan Kim wist dat er op woensdag alleen eend op het menu stond. Mijn reisgenoten gaven de voorkeur aan een avondje rustig thuis: opeten van alle restjes, aanspreken van de van thuis meegenomen ‘winkeldochters’ in de vorm van exotische sterke dranken, gevolgd door tafeltennisssen en biljarten.

Droog

En toen was het donderdag en was het zowaar droog! Kim had op de goede toeristische kaart van Dobruska en omgeving een paar leuke fietsroutes geadviseerd. Deze stonden op de kaart aangegeven als ‘cyclotrasa’, compleet met nummering. Deze fietsroutes bleken in de praktijk inderdaad uitstekend bewegwijzerd te zijn. We fietsten richting Adelaarsbergen, heuvel op en heuvel af, door stille dorpjes, over rustige asfaltweggetjes en over bospaden. Deze laatse waren door de regenval van de afgelopen dagen wel moeilijk berijdbaar. Het landschap rondom Dobruska kenmerkt zich door mooie vergezichten over agrarisch land afgewisseld met bospercelen. De vele bijna autovrije asfaltweggetjes maken het tot een ideaal fietsgebied (op een fiets met voldoende versnellingen). Onderweg zagen we wandelende schoolkinderen (enkele vermoeide kleintjes bij de juf op de nek) die een dagje uit hadden op een weiland waar de groteren aan het vliegeren waren. Ook kwamen we bij Skutina langs een enorme bunker, gericht op de Poolse grens. Kim vertelde ons later dat deze deel uitmaakte van een vóór WOII aangelegde gordel van  bunkers, gericht op een aanval vanuit het destijds tot Duitsland behorende Silezië (nu Polen). Tot dit verdedigingssysteem behoorden ook de op de toeristische kaart aangegeven honderden stippen die staan voor kleine schuttersputjes (‘pevnustka’), voor 3 à 4 soldaten.

In het tegen de kam van het Adelaarsgebergte (ter plekke ongeneer 800m) gelegen bescheiden wintersportplaatsje Olesnice wilden we koffie drinken en lunchen. Aangezien de weinige voorzieningen alle dicht waren, kochten we wat te eten en drinken bij de plaatselijke winkel. Zitgelegenheid improviseerden we bij het ook gesloten restaurant Zamecki Lovecki van een goede bekende van de gemeentenband: Jindra. Deze is leraar aan de Speciale School en heeft met een vriend dit restaurant opgezet. Blijkens een briefje op de deur is het dagelijks vanaf 16.00 uur geopend. Op de binnenplaats troffen we echter plastic stoelen en tafels aan, waar we dankbaar gebruik van maakten.

Op de terugweg hadden we een lange afdaling door het bos naar alweer Peklo, waar de bediening ons vriendelijker begroette dan gisteren. Via Nove Mesto (klim uit het dal dit keer) fietsten we door Slavonov, waar een verrassing wachtte in de vorm van  bijzondere geheel uit hout opgetrokken Johannes de Doper kerk. Het kerkgebouw, in dezelfde bouwstijl als de boerderijen, is rond 1530 in 2 jaar letterlijk in elkaar getimmerd door 2 broers. Van binnen is de kerk geheel beschilderd met motieven uit de volkskunst, inclusief eenvoudige en daardoor modern aandoende afbeeldingen van streekbewoners. We konden naar binnen omdat een oude vrouw ons vertelde dat de naast de kerk wonende pastoor de ‘klic’ (sleutel) had en wel open wilde doen. De pastoor bleek ook nog wat Duits te spreken.

’s Avonds na het avoneten in restaurant Zelinger liet Kim ons in de recreatiezaal op het grote scherm de 600 foto’s zien die hij tijdens een fietsvakantie in Albanië had gemaakt. De in Montengro begonnen reis was vornamelijk door vrijwel onbewoond gebied in Noord-Albanië gegaan, zodat Kim bijna alleen natuuropnames van watervallen en bergen gemaakt had.

Tegen het einde van de voorstelling waren we rijp voor resp. bed/tent/slaaphok/camper.

Laatste dag in Dobruska

En toen was alweer de laatste dag aangebroken. Drie van de groep besloten na de vermoeienissen van gisteren om Hradec Kralové te gaan bezichtigen. De anderen klommen weer op de fiets voor een rondrit. Dit keer ging de reis naar Destné, het wintersportcentrum van het Adelaarsgebergte. Met de ervaring van gisteren meden we dit keer de keer de glibberige bospaden en reden we alleen op asfalt. In het stille Destné, dat op ± 650 meter aan de voet van het randgebergte (ter plekke tot max 1000 meter) ligt, aten we wat in een zeer eenvoudig restaurantje. Ik had 5 met vlees gevulde aardappelnoedeltjes (knedlik).

Na terugkomst brachten we met de auto nog een bezoekje aan Opocno: het indrukwekkende hoog boven een dal gelegen kasteel en het aan het plein grenzende park. Opocno heeft met zijn grote Raadhuis en het kasteel met de mooie huizen rondom (waaronder het geboortehuis van de schilder Kupka) wat meer allure dan Dobruska, dat meer het bedrijvige streekcentrum is. Een glas bier in hotel Holub, waar ik in 1991 verbleef met delegatiegenoten Arie Rijnsburger, Emma Kraak en Marja Hermsen tijdens het allereerste oriënterende bezoek aan Dobruska, sloot het bezoekje aan Opocno af.

Voor dat we weer vanuit ons dal door de velden en langs de begraafplaats met Heilige Geest kerk naar Dobruska liepen voor het avondeten, kwam gastheer Vlastomil (blij dat hij eindelijk zijn geld had gekregen) nog even langs met een fles bijzonder sterk spul.

Tijdens het avondeten bedankten we Kim, die met zijn uitleg en adviezen veel had bijgedragen aan een paar bijzonder geslaagde dagen.

De laatste nacht sliepen ook de tentbewoners in het huis omdat we de volgende morgen vroeg wilden vertrekken. Niet samen uit samen thuis, want Frans ging helemaal terug fietsen naar Leiden!!

 

 

--> Kort jaarverslag gemeentenband Ter Aar - Dobruška jaar 2012

1. Bestuur

Het bestuur werd gevormd door:

Voorzitter: tot mei Antoon van Eijk, daarna Marcel Bekkers

Secretaris: Nel Appeldoorn

Penningmeester: Gerard Otto

2. Werkgroep : De werkgroep van de stichting bestond behalve het bestuur per 1 januari uit 3 leden: Arie Rijnsburger, Ineke van Weeren, Carel van Ingen. In november werd Kirsten Bliekendaal verwelkomd als werkgroeplid.

3. Vergaderingen : De werkgroep kwam in vergadering bijeen op 24 januari, 13 maart, 16 april, 21 mei, 24 juli, 10 september en 13 november. Hiernaast fungeerde er een aantal ad hoc werkgroepjes.

4. Kontaktpersoon gemeente Nieuwkoop : Het contact met de gemeente liep in voorkomende gevallen via Elske Hörchner. De contacten met met haar worden als plezierig en coöperatief ervaren. Burgemeester Buijserd wordt met enige regelmaat op informele wijze op de hoogte gehouden van de contacten met Dobruska.

5. Website www.teraar-dobruska.com : Het bijhouden van de in 2009 opgestarte website is in handen gegeven van werkgroeplid Kirsten Bliekendaal. Getracht wordt de website regelmatig up to date te houden en te voorzien van aankondigingen en verslagen van activiteiten.

6. Overige PR : De werkgroep zorgt regelmatig voor persberichten over activiteiten.

7. Officieel maken van de gemeentenband : De jarenlange pogingen om te komen tot de ondertekening van een officiële  gemeentenband-overeenkomst zijn gestaakt. Dit neemt niet weg dat wij in Dobruska door het particulier initiatief wel degelijk gezien worden als partner in het kader van een zustergemeente-relatie. De relatie Ter Aar – Dobruska onderscheidt zich van de andere partnerschapsrelaties van Dobruska (met gemeenten in Polen en Hongarije) doordat zij zich meer richt op de burgers en niet zozeer op het officiële niveau. Dit wordt door onze contactpersonen in Dobruska zeer gewaardeerd

8. Activiteiten in Ter Aar/Nieuwkoop :

8.1. Streekmarkt - Op de  op 12 mei gehouden Streekmarkt is de werkgroep present met handnijverheidsproducten uit de omgeving van Dobruska (verkregen via een organisatie voor regionale ontwikkeling in Dobruska)

8.2. Bezoek tijdens kermis Langeraar (eind augustus) - Een groep jonge scouts bezoekt Ter Aar. Aan de beddenrace in Langeraar (tijdens de kermis, eind augustus) nemen op uitnodiging van Bert van Tol (die vriendschappelijke relaties met Dobruska onderhoudt) twee teams uit Dobruska deel. Zij vallen ook in de prijzen!

8.3. Jaarlijkse kerstkaart : In december werd wederom een kerstkaart naar Dobruska en de donateurs gestuurd.

9. Aktiviteiten in Dobruska :

9.1. Aan de festiviteiten die elk jaar rond 1 mei plaats vinden in Dobruska neemt een 15-tal personen uit Ter Aar/Nieuwkoop deel. Het bezoek staat in het teken van het 40-jarig huwelijksfeest van voorzitter Antoon van Eijk en zijn vrouw Bertha. Ter ere van Antoon en Bertha vindt er een dankdienst plaats in de katholieke kerk van Dobruska, waaraan ook een meegereisde Nederlandse pastoor meewerkt.

9.2. Rond 28 september nemen voorzitter Marcel Bekkers, werkgroeplid Ineke van Weeren en Bert van Tol  uit Ter Aar/Nieuwkoop deel aan de jaarlijkse  festiviteiten in Dobruska ter ere van de heilige koning Wenceslas. De Speciale School (die vanuit de werkgroep wordt ondersteund) wordt bezocht. Op de braderie wordt als elk jaar weer de nodige Hollandse kaas en stroopwafels verkocht

9.3. Afzonderlijke werkgroepleden hebben gedurende het jaar nog enkele bezoeken aan Dobruska gebracht.

10. Hulp voor de Speciale school : Bij de diverse bezoeken aan Dobruska worden vaak ook hulpgoederen (kleding, speelgoed, trainingspakken etc.) meegenomen voor o.a. leerlingen van de Speciale School. Op de Speciale School zitten veel leerlingen uit de in armoedige omstandigheden levende Roma-gemeenschap.

Bovenstaand Jaarverslag 2012 opgesteld door Carel van Ingen